"Take love, multiply it by infinity and take it to the depths of forever.. and you still have only a glimpse of how I feel for you."

عشق رو بگیر، ضرب در بی نهایتش کن و ببرش به اعماق همیشه..و این هنوز تنها یک ذره از احساسیه که من به تو دارم..  

I want you to get mad! I don’t want you to protest. I don’t want you to riot. I don”t want you to write to your congressman, because I don’t know what to tell you to write. I don’t know what to do about the depression, the inflation and the Russians and the crime in the street . All I know is that first you’ve got to get mad! You’ve gotta say “I’m a human being, goddammit! My life has value!” So… I want you to get up now. I want all of you to get up out of your chairs. I want you to get up right now and go to the window, open it and stick your head out and yell “I’m as mad as hell and I’m not going to take this any more!”

می خوام عصبانی بشید! نمی خوام اعتراض کنید. نمی خوام شورش کنید. نمی خوام به نماینده مجلستون نامه بنویسید ، چون نمی دونم چی بهتون بگم که بنویسید. نمی خوام بهتون بگم با افسردگیتون، تورم و روسها و جنایتهایی که تو خیابونها می شه چه بکنید. همه چیزی که می دونم اینه که باید عصبانی بشید! باید بگید: " من یه انسانم لعنتی! زندگیم ارزش داره!" پس..می خوام از جاتون باشید..از همتون می خوام از رو صندلیهاتون پا بشید و برید سمت پنجره ها..بازشون  کنید و سرتونو  بیرون کنید و داد بزنید.." من خیلی عصبانیم...و دیگه نمی خوام تحمل کنم"

John Merrick: People are frightened by what they don"t understand.

مردم از آنچه نمی فهمند، می ترسند.

سلام دوستان خوبم

این سایت تا مدتی آپدیت نمی شه ولی لطف کنید هر یه مدت یه بار چک کنید..تا فراموش نشه..البته سعی می کنم زود برگردم ...

بهر حال ببخشید دیگه...

“I always believed it was the things you don’t choose that makes you who you are.”

من همیشه باور داشتم که چیزهایی رو که انتخاب نمی کنی(که انجامشون بدی)، اون آدمی رو از تو می سازه که هستی!

Not long ago, I caught myself experiencing a most incredible sensation. Leafing through a book on Hitler, I was touched by some of his portraits: they reminded me of my childhood. I grew up during the war; several members of my family perished in Hitler’s concentration camps; but what were their deaths compared with the memories of a lost period in my life, a period that would never return?

This reconciliation with Hitler reveals the profound moral perversity of a world that rests essentially on the nonexistence of return, for in this world everything is pardoned in advance and therefore everything is cynically permitted.

چندی پیش من در وضعی قرار گرفتم که به نظرم باور نکردنی می رسید . کتابی درباره هیتلر را ورق می زدم و در برابر بعضی از عکسهای آن دچار هیجان می شدم ، زیرا این عکسها دوران کودکیم را که زمان جنگ سپری شده بود به خاطرم می اورد. چندین نفر از اعضای خانواده ام جان خود را در اردوگاههای کار اجباری نازی ها از دست داده بودند ، ولی مرگ آنان در رابطه با عکس هیتلر چه مفهومی داشت ؟ عکسی که زمانی تمام شده از زندگیم را به خاطرم می آورد . زمانی که باز نخواهد گشت ؟ این آشتی با هیتلر تباهی عمیق اخلاق را در دنیایی که اساسا بر عدم بازگشت بنا شده است ، آشکار می کند ، زیرا در این دنیا همه چیز از قبل بخشوده شده و همه چیز در آن به طرز وقیحانه ای مجاز است .