ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم
ما کشته آن مه رخ خورشید کلاهیم
ما از دو جهان غیر تو ای عشق نخواهیم
صد شور نهان با ما تاب و تب جان با ما
در این سر بی سامان غمهای جهان با ما
با ساز و نی , با جام می
با یاد وی
شوری دگر اندازیم
در میکده جان جمع مستان غزل خوانیم
همه مستان سر اندازیم سر اندازیم ,
سر افرازیم
جز این هنر ندانیم که هر چه می توانیم
غم از دل ها براندازیم براندازیم
ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم

اسنات (یوری یاروِت): ما نمی‌خواهیم فضا را تسخیر کنیم. ما می‌خواهیم زمین را تا بینهایت گسترش دهیم. ما دنیاهای دیگری نمی‌خواهیم؛ ما یک آینه می‌خواهیم. ما در جستجوی یک ارتباط هستیم اما هیچوقت به آن دست نخواهیم یافت. ما در موقعیت مسخره انسانی هستیم که برای به دست آوردن هدفی که از آن می‌ترسد و آن را نمی‌خواهد به سختی تلاش می‌کند. انسان تنها به انسان نیاز دارد.

پدر رضا (عزت ا.. انتظامی) : توی این مملکت، بخل ، حسادت و تنگ نظری شغل دوم همه مردمه.

اگه رادیو گوش کردن و روزنامه خوندن و عقب حرف حساب باشی سیاسی بودنه! نه من سیاسی نیستم

What was once before you - an exciting, mysterious future - is now behind you. Lived; understood; disappointing. You realize you are not special. You have struggled into existence, and are now slipping silently out of it. This is everyone"s experience. Every single one. The specifics hardly matter. Everyone"s everyone.

"اون چیزی که قبلاً در برابر تو وجود داشت، اون آینده هیجان آور و رمزآلود...
الان در پشت سر تو قرار گرفته،اونو زندگی کردی، اونو فهمیدی، از اون نا امید شدی...تو فهمیدی که تو خاص نیستی! تو با موجودیت خودت  درگیر شدی و الان داری به آرومی ازش  می لغزی بیرون..این تجربه همه است..دونه به دونشون...جزییاتش دیگه مهم نیست..همهء همه!"

من هم در زندگیم به دو راهی رسیده بودم.
همیشه میدونستم راه درست کدومه. بدون استثنا میدونستم ولی انتخابش نکردم. می دونید چرا؟

چون که خیلی سخت بود....