Martha, Stalker"s daughter: I love your eyes, my darling friend, Their play so passionate and bright"ning, When a sudden stare up you send, And like a heaven-blown lightning, It"d take in all from end to end But there"s more that I admire: Your eyes when they"re downcast In bursts of love-inspired fire And through the eyelash goes fast A somber, dull call of desire...

چشمانت را دوست می دارم ، ای دوست....

و آن فریبنده حرکات آتش وارش را ....

و هنگامی را که به ناگاه خیره می شوند

                                به سان آذرخشی آسمانی که همه جا را می لرزاند

اما من چیز دیگری را در شگفت و تحیرم ....

چشمانت را

           زمانی که به زیر افکنده شده اند

 هنگامی که شعله های آسمانی عشق در آنها فرو خفته است

و در آن گاه

                 می توان از میان مژگان اندوهگینت

                                            خواهش غمگین و سرد آرزوها را دید

Stalker: Let everything that"s been planned come true. Let them believe. And let them have a laugh at their passions. Because what they call passion actually is not some emotional energy, but just the friction between their souls and the outside world. And most important, let them believe in themselves. Let them be helpless like children, because weakness is a great thing, and strength is nothing. When a man is just born, he is weak and flexible. When he dies, he is hard and insensitive. When a tree is growing, it"s tender and pliant. But when it"s dry and hard, it dies. Hardness and strength are death"s companions. Pliancy and weakness are expressions of the freshness of being. Because what has hardened will never win.

باشد که رویا ها ، بارور شوند ، چنانکه شاید ...

 باشد که مردمان ایمان آورندگان باشند ...

و باشد که به سخره گیرند ، شهواتشان را

 چرا که آنچه شهوتش می نامند

                             توان نهانی احساساتشان نیست

                                                     بلکه سایشی است میان روح درون و جهان بیرون

 و فرای هرچه ...

باشد که بر خویشتن خویش ایمان آورند ...

باشد که چون خردان ناتوان شوند

 چرا که ضعف توانی مضاعف است و قدرت بی بها ...

آدمی چون زاده شود ، ضعیف است و منعطف

                                       و به مرگ مغلوب ، جامد است و ناهموار

به هنگام رویش ، درخت سست و ظریف است

                                       اما چونان که به خشکی ، سخته شود ، فراز مرگ اوست

جمود و قدرت ، یاوران مرگ اند ...

و ضعف و سستی ، صورتگران تازگی بودن ...

                         پس هر آنچه بر جمود خویش مزمن شود ، پیروزی نخواهد یافت.

ترجمه عالی مهدی حسینی