ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم ما کشته آن مه رخ خورشید کلاهیم ما از دو جهان غیر تو ای عشق نخواهیم صد شور نهان با ما تاب و تب جان با ما در این سر بی سامان غمهای جهان با ما با ساز و نی , با جام می با یاد وی شوری دگر اندازیم در میکده جان جمع مستان غزل خوانیم همه مستان سر اندازیم سر اندازیم , سر افرازیم جز این هنر ندانیم که هر چه می توانیم غم از دل ها براندازیم براندازیم ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم
