عجبا از ما زن ها که در اوقات زمخت غم و رنج در فرار از حقارتهای روزگار به عطوفت عشق پناه می بریم تا شاید خاطره ایی نجیب و لطیف به کمکمون بیاد

تو این سالها اینقدر آش داغ خوردم که به فالوده می رسم فوت می کنم!!