Connie Sumner: I think this was a mistake.
Paul: There is no such thing as a mistake. There are things you do, and things you don"t do.

از کارتون هاچ به بعد  از آخوندکها خیلی ترسیدم!از چشمهای مامان ملکه هم می ترسیدم زیاد سیاه بود!

بعنوان یه بچه چند ساله( سالش به خودم مربوطه!) آخر نفهمیدیم که چرا این براس  عاشق نلی شده بود که به نظر بیشتر از 13 سالش نبود! براس زن داشت؟ در ضمن برادرش چرا انقدر رمزآلود بود آدم احساس ِ برادری بهش نداشت! چه پدر برزگ احمق و قمار بازی د اشت! نل مظهر دختران مادر مرده بود! نمی دونم  چرا همه کارتونهای زمان ما دنبال یکی بودند...یا یکیشون مرده بود..نسل سوخته بما می گن که حتی کارتونهایی که باید مارو به فانتزی احمقانه بچگیمون می برد هم وحشیانه حقیقت رو کوبوند تو صورتمون! واللا!

سالواتوره : ولی واقعا تو هیچ چیزی رو توی این کار دوست نداری؟

آلفردو : به مرور زمان آدم به این کار عادت می‌کنه. به علاوه، وقتی آدم این بالاست و می‌شنوه که اون پایین سالن سینما پر از تماشاگره و اونا می‌خندن و تفریح می‌کنن آدم احساس می‌کنه که خوشبخته. چون فکر می‌کنه اونه که باعث می‌شه مردم بخندن و بدبختی‌هاشونو فراموش کنن.

اونا رو بخاطر عشقشون به هم کشت ...و همیشه در دنیا اینطوریه

میگن اگه عشقی که رفت دوباره بعد رفتن برگرده دیگه مال خودته....دیگه نمیره